Uk Court of Appeal 13 oktober 2016, Warner-Lambert v Actavis (pregabaline) , [2016] EWCA Civ 1006; Floyd LJ, Kitichin LJ en Patten LJ. In een door Lord Justice Floyd geschreven beslissing wees het Engelse gerechtshof op 13 oktober 2016 arrest in de zaak over pregabaline tussen Warner-Lambert en Actavis. Warner-Lambert is houder van EP 0 934 061, met als voor deze zaak belangrijkste conclusies twee Swiss-type claims die zien op (zakelijk gezegd) het gebruik van pregabaline bij de bereiding van een medicijn voor behandeling van neuropathische pijn. Conform het vonnis in eerste aanleg (gewezen door Arnold J), oordeelt het hof dat de conclusies die het onderwerp van de procedure vormen nietig zijn wegens niet-nawerkbaarheid.

Interessanter wellicht voor de Nederlandse rechtspraktijk zijn de obiter overwegingen ten aanzien van inbreuk op Swiss-type (tweede medische indicatie) conclusies. Daarbij moet wel in het achterhoofd gehouden worden dat de verschillen op regelgevend gebied met betrekking tot vergoeding, voorschrijven en uitlevering van geneesmiddelen per land verschillen zodat 1:1 extrapolatie van land tot land in dit soort zaken niet altijd mogelijk is.

Het Grondwettelijk Hof 13 oktober 2016, IEFBE 1962; Arrest nr. 128/2016 (Agicoa Europe Brussels) Agicoa Europe Brussels, de eerste verzoekende partij, is een organisatie zonder winstoogmerk wier opdracht erin bestaat de rechten uit de doorgifte van audiovisuele werken van zelfstandige producenten te innen en opnieuw aan hen uit te keren, en die collectieve beheersvennootschappen, agenten die de rechten van bepaalde producenten beheren en zelfstandige producenten verenigt. De tweede verzoekende partij, de Beheers- en belangenvennootschap voor Audiovisuele Producenten, is een collectieve beheersvennootschap van producenten van audiovisuele werken. De verzoekende partijen vorderen de vernietiging van de artikelen uit de WER. In deze artikelen wordt het mechanisme van de verplichte licentie in geval van openbare uitvoering of uitzending via de omroep van de prestaties van een uitvoerende kunstenaar of van een producent geregeld, en zulks tegen een billijke vergoeding voor de voornoemde personen. De verzoekende partijen voeren aan dat de producenten van audiovisuele werken door de toepassing van dat mechanisme worden benadeeld, aangezien de billijke vergoeding doorgaans lager ligt dan de rechten die voortvloeien uit de toestemming. Zij klagen aan dat de bestreden bepalingen de producenten van audiovisuele werken en de producenten van fonogrammen op voet van gelijkheid plaatsen, terwijl hun situatie noch in feite, noch in rechte vergelijkbaar is. Het Grondwettelijk Hof oordeelt als volgt: Aangezien de omroeporganisaties tal van exclusieve rechten op doorgifte via de kabel (met inbegrip van hun rechten als producent wanneer zij zelf uitzendingen produceren) bundelen, heeft de wetgever het niet noodzakelijk geacht om de onderhandelingen over de exclusieve kabeldistributierechten, wat hen betreft, vlotter te laten verlopen door het collectieve beheer op te leggen.

Hof van Beroep Brussel 22 maart 2016, IEFBE 1961; 2016/2679 (Toiture tegen Derbigum) Handelsnaam. Merkrecht. Domein. Marktpraktijken. Het logo/beeldmerk en de handelsnaam ‘La Toiture’ werden gebruikt na inschrijving in het merkenregister. Het bedrijf ging failliet en er werd een overeenkomst gesloten tussen de curator en Derbigum Services NV, krachtens welke de gefailleerde vennootschap werd overgedragen aan Derbigum Services NV. In de overeenkomst werd bepaald dat deel uitmaken van het handelsfonds en onder andere de logo’s werden overgedragen, welliswaar met de verplichting om daarin de ondersheidende vermelding zoals ‘nieuw’ of elk ander onderscheidend teken op te nemen zoals “La Toiture”, zonder vermelding naar de heer X. Derbigum vraagt La Toiture ieder gebruik van het teken “La Toiture” onmiddellijk te stoppen. Echter, het hof stelt vast dat er geen rechten ontleend kunnen worden aan de handelsnaam “La Toiture”, omdat dit woord zuiver beschrijvend is en het een woord betreft uit de gangbare Franse taal. Ook de registratie van de domeinnamen die door La Toiture BVBA gebruikt werden, was niet wederrechtelijk.

Hof van Beroep Brussel 1 december 2015, IEFBE 1960; 2015/9518 (En Vogue Entertainment B.V. tegen Vermeiren Kurt) Geïntimeerde is informaticus en legt zich toe op de ontwikkeling van gespecialiseerde software. Hij voert aan het softwarepakket ‘Greenlight’ te hebben ontwikkeld. Er ontstaat een geschil tussen geïntimeerde en de licentienemer, nadat de exploitatierechten op de software voor ‘Greenlight’ werden verleend in ruil voor een vergoeding. Het geschil heeft geleid tot een beslag inzake namaak, op verzoek van de geïntimeerde. Geïntimeerde voerde bij de rechtbank aan dat de appellante, door de software te blijven gebruiken en reproduceren, een inbreuk heeft gepleegd en pleegt op de auteursrechten en vordert staking van gebruik en reproductie hiervan. Het hof moet nu duidelijkheid geven over het feit of er sprake is van een inbreuk op het auteursrecht. Het hof overweegt hierover als volgt: het belang voor de eiser wordt beoordeeld op het ogenblik van het instellen van de vordering ten aanzien van de maatregelen die hij vraagt: het moet nog gepast en nuttig zijn om de staking van de aangeklaagde praktijk te bevelen. De vordering tot staking kan betrekking hebben op betwiste feiten waaraan een einde is gesteld, op voorwaarde echter dat het risico op herhaling niet is uitgesloten. Verder oordeelt het hof dat er geen ruimte is voor de uitbreiding van de vordering, waarin de geïntimeerde stelt de auteur te zijn van de ontwikkelde software.

HvJ EU 12 oktober 2016, IEF 16310; IEFBE 1959; Zaak C‑166/15 (Aleksandrs Ranks - Jurijs Vasiļevičs) Gebruikslicentie. Kopie computerprogramma. De eerste verkrijger van een kopie van een computerprogramma met een onbeperkte gebruikslicentie mag die kopie en de bijbehorende licentie tweedehands doorverkopen aan een nieuwe verkrijger. Als de originele fysieke drager van de oorspronkelijk geleverde kopie echter beschadigd raakt, wordt vernietigd of verloren gaat, mag die verkrijger zijn reservekopie van het programma niet aan de nieuwe verkrijger verschaffen zonder toestemming van de auteursrechthebbende. HvJ EU: In zijn arrest van heden oordeelt het Hof dat uit de regel inzake uitputting van het distributierecht volgt dat degene die het auteursrecht op een computerprogramma heeft (in dit geval Microsoft) en in de Unie een kopie van dat programma op een fysieke drager (zoals een cd-rom of dvd-rom) met een onbeperkte gebruikslicentie heeft verkocht, zich niet meer tegen de latere wederverkoop van die kopie door de eerste verkrijger of latere verkrijgers kan verzetten, ongeacht of contractuele bedingen latere overdracht verbieden. 

Hof van Beroep Gent 10 november 2015, IEFBE 1958; 2015/8783 (Journalisten auteursmaatschappij tegen Borgerhoff&Lamberigts) Auteursrecht. Bij de rechtbank werden de volgende vragen voorgelegd: 1) genieten de voorgelegde publicaties van de heer X, die zijn materiele auteursrechte overdroeg aan appellante, auteursrechtelijke bescherming? 2) zo ja, beging geïntimeerde een inbreuk op die rechten met de voorgelegde publicatie? De eerste rechter oordeelde dat aan de publicatie van de heer X geen auteursrechtelijke bescherming toekwam en wees de vordering als ongegrond af. Nu buigt het hof zich over deze zaak waaruit blijkt dat de publicaties van de heer X geen uitdrukking zijn van zijn persoonlijkheid. Er zijn daarnaast geen vrije en creatieve keuzes gemaakt. Verder is het aangevoerde argument dat minstens één anterioriteit moet voorgelegd worden, om aan te tonen dat de teksten van de heer X niet origineel zijn, juridisch niet correct.

Hof van Beroep Brussel 18 november 2015, IEFBE 1957; 2015/9100 (Lecatecs tegen Global Logistics - Traxgo) Merkenrecht. Woord- en beeldmerk. Het betreft in deze zaak een samengesteld woord- en beeldmerk, waarbij aanspraak wordt gemaakt op drie kleuren, wit, zwart en blauw en dat gedeponeerd werd voor de diensten uit klasse 38 in de zin van de overeenkomst van Nice. In deze zaak wordt de vraag gesteld of er een verwarringsgevaar bestaat tussen het gedeponeerde merk en het oudere merk. De opposante stelt dat woordelement ‘TRAX’ als eerste deel van het teken in zwarte kleur de meeste aandacht krijgt, terwijl de andere woordelementen weinig onderscheidend en in klein lettertype minder belangrijk zijn. Er wordt terecht gesteld dat de visuele overeenstemming tussen TRAX en TRAXON van zeer groot belang is, ook al omdat het woordelement TRAX geen duidelijke betekenis heeft in één van de Benelux talen. Bij overweging van alle gegevens oordeelt het hof dat in de totaalindrukken van de beide betrokken tekens de heel beperkte punten van visuele en auditieve overeenstemming te geringe reikwijdte hebben om bij het doelpubliek verwarring te kunnen veroorzaken.

Cour d'appel Bruxelles 4 février 2016, IEFbe 1956 (Franki contre Infrabel) Marché public. Adjudication publique. Brevets belges pour un 'procédé et dispositif de construction dans le sol de parois verticales partant d'un conduit souterrain'. Durée de validité expirée. Contrefaçon (non). Concurrence déloyale (non). Adjudication irrégulière (non). La cour reçoit l'appel mais le dit non fondé. La cour condamne la SA Franki Construct à payer à Infrabel l'indemnité de procédure d'appel de 16.500,00 €.

7. En l'espèce, la SA Franki n'établit pas qu'Infrabel a fait usage ou offert d'utiliser le procédé breveté au sens de la loi. La description du procédé à mettre en oeuvre - à supposer qu'il s'aggissait du procédé breveté par la SA Franki, ce que Infrabel conteste - ne peut être assimilée à une utilisation ou une offre d'utilisation dudit procédé. (...)

Concernant les soumissionnaires - qui ne sont du reste pas parties à l'instance - il n'est pas établi qu'ils auraient déposé leur offre avant l'expiration de la durée de validité du brevet de la SA Franki.

Enfin, le calendrier choisi par Infrabel n'implique pas un raccourcissement de la durée de protection conférée aux brevets comme le soutient la SA Franki; c'est au contraire la thèse défendue par cette dernière qui tend à l'allonger artificiellement.

Hof van Beroep Brussel 6 oktober 2015, IEFbe 1955; (Brand Diageo tegen Alcimex-Algrofin) Merken. Uitputting. Omkering bewijslast. In het bestreden vonnis heeft de eerste rechter in deze zaak dat, wat de herkomst van de goederen betreft, aan de merkhouder kan worden gevraagd dat hij eerst bewijst dat de goederen buiten de EER op de markt werden gebracht. De zaak wordt heropend, teneinde Diageo Brands toe gelaten wordt bewijs te leveren van de herkomst van de litigieuze goederen. Algorfin is handelaar in wijnen en sterke dranken. Diageo spreekt Algrofin aan, omdat zij heeft opgemerkt dat er flessen gin worden verkocht die nagemaakt zijn van Diageo. In deze zaak heeft Diageo aangevoerd dat het gaat om flessen die niet door haar of met haar toestemming in de EER handel werden gebracht. Diageo stelt dan ook terecht dat ten aanzien van Algrofin kan worden vastgesteld dat zij een merkinbreuk heeft gepleegd.

Hof van beroep Brussel 7 september 2016, IEFbe 1955 (Telenet tegen Belgische Mededingingsautoriteit; Veldritorganisatoren) Mededinging. Uitzendrechten. Exclusiviteit. Telenet verzoekt het hof om de beslissing met voorlopige maatregelen te vernietigen. De beslissing omvat de exclusiviteitsclausule betreffende de zendrechten voor de Hansgrohe Superprestige veldritten te schorsen bij toepassing van artikel IV. 64 par 1 WER. Veldritorganisatoren dient binnen een maand te informeren of de exclusiviteit wordt geschorst of dat er een biedprocedure wordt georganiseerd. Beroepen zijn ongegrond. Beroep is opgedeeld in negen middelen: