EU-gerecht wijst beroep op merk TUNA af

Gerecht EU 3 september 2025, IEF 22921; IEFbe 3974; ECLI:EU:T:2025:825 (VIKZ tegen EUIPO). Het Gerecht beoordeelt het beroep van Verband der Islamischen Kulturzentren eV (VIKZ) tegen de beslissing van de Vijfde Kamer van Beroep van het EUIPO van 24 mei 2024, die het woordmerk TUNA ongeldig verklaart wegens misleiding (art. 52(1)(a) jo. 7(1)(g) Verordening 207/2009). Het merk wordt in 2013 aangevraagd, in 2016 geregistreerd en in 2022 bestreden door Inaba Shokuhin. In de waren- en dienstomschrijvingen (klassen 29–31, 35) staat telkens de beperking “all the aforesaid goods … other than in connection with tuna fish”. VIKZ voert twee middelen aan: (i) de registratie is niet misleidend en het Bureau past verkeerde maatstaven toe, en (ii) eerdere beoordelingen door EUIPO hebben gezag van gewijsde (art. 63(3) Verordening 2017/1001). Een verzoek van VIKZ om de lijst later (2024) te beperken tot “Halal-producten” wordt niet meegenomen, omdat dat de feitelijke context van de eerdere beslissing zou veranderen.

Het Gerecht verwerpt beide middelen. (1) Gezag van gewijsde: registratieprocedures en nietigheidsprocedures hebben een verschillend doel en onderwerp, zodat eerdere registratie geen bindende werking heeft. Ook de beginselen van gelijke behandeling en zorgvuldige administratie verplichten EUIPO niet om eerdere beslissingen te volgen; de Kamer beoordeelt die beslissingen wel, maar acht ze terecht irrelevant. (2) Misleiding: het relevante publiek is het Engelstalige publiek van de EU (minimaal Ierland en Malta), gemiddeld oplettend bij dagelijkse voedingsmiddelen en hoog bij groothandel. Voor dit publiek verwijst “TUNA” naar tonijn, terwijl de lijsten expliciet alle tonijnproducten uitsluiten. Daardoor ontstaat een duidelijke tegenstrijdigheid die het risico van misleiding over de aard/kwaliteit van de waren en diensten schept. Verpakking, etiketten of feitelijk gebruik (voor of na registratie) veranderen dit niet: de beoordeling vindt plaats per se op de indieningsdatum, zonder dat een intentie tot misleiding vereist is. Omdat beide middelen ongegrond zijn, wijst het Gerecht het beroep volledig af; partijen dragen ieder hun eigen kosten.

70      Thus, in the first place, it must be held that, contrary to the applicant’s assertions, the Board of Appeal did not disregard the restriction made in 2013. On the contrary, it found that, having regard to the meaning of the contested mark, there was a clear inconsistency between the information conveyed by that mark, which refers to tuna, and the characteristics of the goods and services at issue, given that the list of those goods and services expressly excluded the goods and services in connection with tuna. Therefore, the Board of Appeal found that there was a serious risk that the relevant public would think that the goods and services bearing the contested mark possess certain characteristics which they do not in fact possess.

71      The applicant’s line of argument does not call that finding into question. It is apparent from the case-law that, for the purpose of applying Article 7(1)(g) of Regulation No 207/2009, the Board of Appeal should have ascertained whether, on the date of the application for registration of the mark, there was any inconsistency between the information which the contested mark conveyed and the characteristics of the goods designated in that application (see judgment of 29 June 2022, La Irlandesa 1943, T‑306/20, EU:T:2022:404, paragraph 71 and the case-law cited). In the present case, the Board of Appeal correctly found that the relevant public would perceive the contested mark as indicating that the goods and services covered by it contain tuna, consist of tuna or originate from tuna. It follows that the sign is capable of deceiving the relevant public as to the quality of the goods and services concerned, given that they do not contain or relate to such an ingredient (see, by analogy, judgment of 19 July 2017, Lackmann Fleisch- und Feinkostfabrik v EUIPO (медведь), T‑432/16, not published, EU:T:2017:527, paragraph 54).

72      Thus, the Board of Appeal duly established that, at the time of the filing of the application for registration of the contested mark, there was a contradiction between the meaning of that mark and the characteristics of the goods and services at issue, which could not be overcome by the restriction made in 2013.