Geen bescherming voor niet-ingeschreven teken “Confrasilvas” wegens gebrek aan gebruik van meer dan lokale betekenis

Gerecht EU 24 september 2025, IEF 22948; IEFbe 3988; ECLI:EU:T:2025:916 (Confrasilvas – Construções SA tegen EUIPO, Riccardo Zizioli). In 2022 vraagt Riccardo Zizioli de EU-woordmerkinschrijving Confrasilvas aan voor bouw- en onderhoudsdiensten in klasse 37. Confrasilvas – Construções SA maakt oppositie met beroep op het niet-ingeschreven teken Confrasilvas, dat zij naar eigen zeggen in meerdere EU-landen (onder meer Portugal, Spanje, Frankrijk, Duitsland, Hongarije en Roemenië) in het handelsverkeer gebruikt voor bouw- en vastgoedactiviteiten. De oppositie is gebaseerd op artikel 8 lid 4 UMVo, dat bescherming biedt aan oudere niet-geregistreerde tekens als die in het handelsverkeer worden gebruikt met meer dan louter lokale betekenis. Na een gebruiksverzoek zet de opposant de procedure alleen op eigen naam voort. De Oppositieafdeling wijst de oppositie af; de Tweede Kamer van Beroep van het EUIPO bevestigt dat, omdat het aangevoerde bewijs niet laat zien dat het teken door de opposant zelf in het handelsverkeer van meer dan plaatselijke betekenis wordt gebruikt. Voor het Gerecht voert Confrasilvas één middel aan: de Kamer zou het bewijs verkeerd hebben beoordeeld en ook het Portugese recht, dat haar zou toestaan het gebruik van het latere merk te verbieden, niet hebben onderzocht.

Het Gerecht oordeelt dat nieuw bewijs dat pas in beroep wordt overgelegd niet kan worden meegenomen: het toetst alleen de rechtmatigheid van de EUIPO-beslissing op basis van het dossier dat daar voorligt. Vervolgens bevestigt het dat artikel 8 lid 4 UMVo vier cumulatieve voorwaarden kent (gebruik in het handelsverkeer, meer dan lokale betekenis, volgens nationaal recht verworven recht, en mogelijkheid het gebruik van een jonger merk te verbieden). Omdat de opposant niet aannemelijk maakt dat zij het teken zelf commercieel en op meer dan plaatselijk niveau gebruikt, de aangeleverde jaarverslagen, foto’s en oude omzetgegevens zijn onvoldoende concreet of te oud en betreffen vaak het groepsbedrijf en niet haar eigen activiteiten, is al niet voldaan aan de eerste twee voorwaarden. Daarmee hoeft de Kamer niet meer te toetsen of naar Portugees recht een verbodsrecht bestaat. Het beroep wordt volledig afgewezen; zowel Confrasilvas als het EUIPO dragen hun eigen kosten.

23      EUIPO disputes the applicant’s arguments.

24      In the present case, in paragraphs 27 to 35 of the contested decision, the Board of Appeal found that the evidence provided by the applicant did not show that the applicant had used the earlier sign in the course of trade of more than mere local significance.

25      In that regard, first, the Board of Appeal noted that, although Annex 4 submitted during the opposition proceedings included copies of the annual reports of Grupo Confrasilvas, SGPS, S. A. for the period from 2016 to 2020, the information contained in those reports was not broken down by undertaking, country or region, with the result that those reports did not contain any information on the revenue generated by the applicant and did not indicate in which country or in relation to which activity that revenue was generated. Second, the Board of Appeal stated that Annex III to the statement setting out the grounds of the appeal before it included pictures of construction sites in, inter alia, Spain, Portugal and France, related to ‘Grupo Confrasilvas’ and that those pictures, apart from the reference to the copyright notice and impression years, namely 2023 and 2024, were undated. Third, it stated that Annex 15, submitted during the opposition proceedings, provided a presentation by Grupo Confrasilvas, SGPS, S. A. and the revenues from Confrasilvas – Cofragens S. A. from 1993 to 2009, that is to say, more than 10 years before the relevant date, namely 15 June 2022. That annex also included photographs of construction sites dating from 1997 to 2009. Fourth, the Board of Appeal emphasised that the evidence submitted by the applicant did not include any contract concluded by the applicant with a third party relating to construction works and services.

26      In addition, it is apparent from paragraphs 35 to 39 of the contested decision that the Board of Appeal concluded, solely on the basis of the assessment summarised in paragraph 25 above, that the cumulative conditions laid down in Article 8(4) of Regulation 2017/1001 were not satisfied in the case at hand. Consequently, it dismissed the applicant’s appeal.