Auteursrecht - Droit d'auteur  

Curtea de Apel București (Roemenië) 15 december 2021, IEF 20988, IEFbe 3547; C-775/21 (Blue Air Aviation) Prejudiciële vragen. Hoger beroep, ingesteld bij de Curte de Apel București (rechter in tweede aanleg Boekarest, Roemenië), tegen het vonnis waarbij de rechter in eerste aanleg een vordering tot betaling van vermeend verschuldigde vergoedingen voor mededeling van muzikale werken aan het publiek heeft toegewezen. Volgens vliegmaatschappij Blue Air is er in de eerste plaats geen bewijs dat in de vliegtuigen waarnaar het bestreden vonnis verwijst muzikale werken aan het publiek zijn meegedeeld. Blue Air betoogt in het bijzonder dat de aanwezigheid van een geluidsinstallatie binnen de vliegtuigen verplicht is om veiligheidsredenen en dat de loutere aanwezigheid van die installatie niet gelijkstaat aan een daadwerkelijke mededeling.

HvJ EU Conclusie A-G 22 september 2022, IEF 20974, IT 4084, IEFbe 3546; C‑290/21, ECLI:EU:C:2022:711 (AKM tegen Canal+ Luxembourg) Verzoekster is een Oostenrijkse maatschappij voor collectieve belangenbehartiging die de uitzendrechten in Oostenrijk in beheer heeft. Verweerster, gevestigd te Luxemburg, biedt tegen betaling gecodeerde programma’s van talrijke Oostenrijkse omroeporganisaties aan. Het aanbod is gebundeld in verschillende pakketten (satellietboeketten) en wordt doorgegeven via satelliet. De verwijzende rechter wenst te vernemen hoe een satellietboeket-aanbieder in rechte moet worden gekwalificeerd [IEF 20046]. De vraag is met name of op een dergelijke aanbieder in het geval van een grensoverschrijdende uitzending per satelliet met signaalversleuteling het uplink-staatbeginsel van toepassing is, dat wil zeggen of hij op dezelfde wijze moet worden behandeld als de omroeporganisatie. A-G Szpunar concludeert onder meer dat artikel 1, lid 2, onder b), van richtlijn 93/83 aldus moet worden uitgelegd dat een aanbieder van satellietpakketten in de lidstaat waarin het meegedeelde beschermde materiaal toegankelijk is voor het publiek geen toestemming hoeft te verkrijgen van de houders van de auteursrechten en de naburige rechten in het kader van de mededeling aan het publiek per satelliet waaraan die aanbieder meewerkt.

HvJ EU 8 september 2022, IEF 20948, IT 4064, IEFbe 3539; C-716/20; ECLI:EU:C:2022:643 (RTL Television tegen Grupo Pestana en Salvor) Geding over het zonder voorafgaande toestemming van RTL ter beschikking stellen van de uitzendingen van een RTL-zender in de door Grupo Pestana en Salvor geëxploiteerde hotelkamers. Het Hof is verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen:
1) Moet het begrip ‚doorgifte via de kabel’ in artikel 1, lid 3, van [richtlijn 93/83] aldus worden uitgelegd dat het niet alleen betrekking heeft op de gelijktijdige uitzending door een omroeporganisatie van een uitzending van een andere omroeporganisatie, maar ook op de gelijktijdige, integrale doorgifte via de kabel aan het publiek (al dan niet door een omroeporganisatie) van een eerste uitzending van radio- of televisieprogramma’s die voor ontvangst door het publiek bestemd zijn?
2) Is de gelijktijdige doorgifte van satellietuitzendingen van een televisiezender, via de coaxkabel, door middel van in hotelkamers geïnstalleerde televisietoestellen, te kwalificeren als een ‚doorgifte’ van die uitzendingen in de zin van artikel 1, lid 3, van [richtlijn 93/83]?

Beantwoording van de prejudiciële vragen:

Ondernemingsrechtbank Antwerpen 16 juni 2022, IEFbe 3528; rolnr. A/21/3648 (Reprobel tegen Coolblue) Reprobel, de vennootschap belast met de inning en de verdeling van reprografievergoedingen in België, vordert van Coolblue België onder meer de betaling van bepaalde reprografievergoedingen die zij in 2015 aan Coolblue had gefactureerd. De rechter oordeelt dat de oude Belgische reprografieregelgeving waarop de vorderingen van Reprobel zijn gesteund (deels) strijdig was met het Unierecht zoals onder meer bevestigd door het Hof van Justitie in zijn Hewlett-Packard Belgium arrest van 12 november 2015 in de zaak C-572/13. Aangezien Reprobel een overheidsorgaan is in de zin van de rechtspraak van het Hof van Justitie, en het betrokken geschil dus verticaal is, heeft deze strijdigheid tot gevolg dat de betrokken Belgische reprografieregelgeving (deels) buiten toepassing moet worden gelaten. Aangezien Reprobel moet worden beschouwd als de ‘intellectuele accipiens’ van de betaalde reprografievergoedingen, heeft deze strijdigheid eveneens tot gevolg dat Reprobel gehouden is tot de terugbetaling van de onverschuldigd betaalde reprografievergoedingen door Coolblue.

Hof van Beroep Antwerpen 17 juni 2019, IEFbe 3508; rolnr. 2017/AR/2317 (X tegen Autodesk, Adobe en Microsoft) Via een anonieme bron hebben Autodesk, Adobe en Microsoft te horen gekregen dat X gebruik zou maken van illegale kopieën van hun software voor professionele doeleinden. In eerste aanleg oordeelt de rechtbank dat X meerdere inbreuken heeft gemaakt op de auteursrechten van geïntimeerden. Het hof acht tevens dat X met zekerheid illegale software heeft gebruikt voor commerciële doeleinden. Het wordt X vervolgens ook verboden om enige illegale reproducties van de software in bezit te hebben, tijdelijk te reproduceren, de gelegenheid te geven te reproduceren en om te gaan tot een mededeling aan het publiek. Tot slot wordt X tevens veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding.

Hof van Beroep Antwerpen 21 januari 2019, IEFbe 3507; rolnr. 2016/AR/2197 (Acteurs en Ilias tegen Muzikanten) Bij het muziektheaterstuk "Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt" van acteurs en Ilias hebben muzikanten geholpen met de muzikale dramaturgie van ongeveer twintig muziekmomenten binnen het stuk. Het hof oordeelt dat beide muzikanten auteursrechthebbende zijn op de muzikale dramaturgie binnen het theaterstuk. Hierdoor wordt een schadevergoeding toegewezen aan de muzikanten op grond van hun auteursrecht, voor zover de patrimoniale rechten destijds niet waren overgedragen aan SABAM, vereniging van auteurs, componisten en uitgevers.

Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen afdeling Gent 17 december 2018, IEFbe 3506; rolnr. 17/1187/A (Siemens tegen Femtech, Quadco Structures en X) Siemens kreeg een melding vanuit het veiligheidsmechanisme in haar software, waaruit blijkt dat gebruik wordt gemaakt van een illegale licentie omtrent deze software. Op grond van het deskundigenverslag is komen vast te staan dat de illegaal verkregen software, waar Siemens auteursrechten op heeft, wordt gebruikt door de verwerende partijen. Ook bleek dat de software meermaals en recentelijk is gebruikt, waarbij de software bovendien via een file op naam van X als eigenaar op de computers van Femtech en Quadco Structures werd geïnstalleerd. De rechtbank acht elk van hen aansprakelijk voor de geleden schade door het niet voorhanden hebben van een geldige licentie.

Hof van beroep Brussel 9 september 2019, IEFbe 3505; rolnr. 2016/AR/1870 (Glenn Sestig Architects tegen Roell Diamonds & Jewels) Glenn Sestig Architects heeft voor Juwelier Slaets een winkelinrichting ontworpen die uiteindelijk niet door Slaets is gerealiseerd. Door een zevental foto's is dit ontwerp van de juwelierszaak publiek toegankelijk gemaakt op de website van Glenn Sestig Architects. Roell Diamonds & Jewels is ook een juwelierszaak en maakt sinds de verhuizing naar een groter winkelpand volgens Glenn Sestig Architects inbreuk op haar auteursrecht, vanwege de omstandigheid dat de nieuwe winkelinrichting volgens Glenn Sestig Architects is nagemaakt van haar eerder niet gerealiseerde ontwerp voor Juwelier Slaets. De vorderingen van Glenn Sestig Architects die berusten op het niet-ingeschreven Gemeenschapsmodel falen. Ook ten aanzien van het auteursrecht slagen deze vorderingen niet, gezien het hof geen auteursrecht uit hoofde van Glenn Sestig Architects vaststelt. De vorderingen van Glenn Sestig Architects worden dus verworpen.

Hof van beroep Gent 9 april 2018, IEFbe 3500; rolnr. 2017/RK/16 (Exterus tegen Berma-Decor) Exterus maakt en verhandelt verlichtingsapparaten, waarbij haar zaakvoerder in 2013 een led-spot ontwierp genaamd de Power-Disc. Berma-Decor biedt een vergelijkbare ledspot aan binnen dezelfde markt. Exterus doet een beroep op haar auteursrecht en daagt Berma-Decor voor de rechter. Het hof oordeelt dat de Power-Disc van Exterus geen persoonlijke stempel van de maker draagt, waarbij een aantal van de gemaakte keuzes technische of functionele noodwendigheden zijn volgens het hof. Wat betreft de vorm wordt tevens niet aangetoond dat zij de uitdrukking vormt van een creatieve geest.

Hof van beroep Antwerpen 14 mei 2018, IEFbe 3499; 2015/AR/144 (Prefamac, Gatic en Zaakvoerster tegen Autodesk en Microsoft) In deze zaak betreft het de auteursrechtelijke bescherming van illegale kopieën van computerprogramma's. De illegale software werd aangetroffen op de maatschappelijke zetel van Prefamac, waarbij de rechtbank in eerste aanleg heeft geoordeeld dat Zaakvoerster als bestuurder ook burgerlijk aansprakelijk is voor de geleden schade. In hoger beroep concludeert het hof dat dat naast Zaakvoerster ook Gatic gehouden is om de schadevergoeding te betalen ten aanzien van Autodesk en Microsoft, gezien deze zes jaar als bestuurder was aangewezen. Hierdoor worden de appellanten onder andere veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding aan Autodesk en Microsoft.

4.4.3.

(...)

De eerste rechter oordeelde terecht dat krachtens deze wettelijke bepalingen het verboden is, niet slechts het gebruik van de computerprogramma's zonder toestemming van de auteur daarvan, maar ook het louter bezit van dergelijke programma's voor commerciële doeleinden zonder die toestemming, dit althans wanneer de betrokkene weet of redelijkerwijze kan vermoeden dat het om een onrechtmatige kopie gaat.

De schending van het auteursrecht is op zichzelf foutief zodat de vraag of er al dan niet goede trouw is geweest, geen enkele rol speelt. Of de software al dan niet veel gebruikt werd, doet evenmin toe.

De illegale software werd aangetroffen op de maatschappelijke zetel van de eerste appellant te in het kader van haar commerciële exploitatie.

De Inbreuk in hoofde van de eerste appellante staat vast.

Als bestuurder had de derde appellante moeten en kunnen weten dat er in haar bedrijf een Illegale kopie van software voorhanden was

De eerste rechter oordeelde terecht dat de derde appellante als bestuurder van de eerste appellante burgerlijk aansprakelijk is

De geïntimeerden stellen incidenteel beroep in waar de eerste rechter hun vordering ten

aanzien van de tweede appellante ongegrond heeft verklaard. De eerste rechter oordeelde dat de vordering van de geïntimeerden ten aanzien van de tweede appellante ongegrond was.

De geïntimeerden laten gelden dat de tweede appellante ook als bestuurder werd aan gesproken.

De benoeming van de tweede appellante tot bestuurder à de eerste appellante voor een termijn van zes jaar geschiedde op de algemene vergadering van 7 juni 2004 (B.S. 23 Juni) 2004- stuk 35 van de bundel van de geïntimeerden). In 2010 werd het mandaat van de tweede appellante met zes jaar verlengd (stuk 36 van de bundel van de geïntimeerden).

Ook de tweede appellante had als bestuurder moeten en kunnen weten dat er een illegale kopie van software voorhanden was.

De tweede appellante is dan ook gehouden ten aanzien van de geïntimeerden.

Het incidenteel beroep van de geïntimeerden is op dit vlak gegrond.