DSB Oostenrijk 12 januari 2022, IT 3800, IEFbe 3375; GZ: D155.027 (Eiser tegen Verlags GmbH en Google LLC) Eiser heeft de website van de eerste verweerder bezocht. Tijdens het bezoek was hij ingelogd op zijn Google-account, die was gekoppeld aan zijn e-mailadres. De verweerder had de persoonsgegevens van eiser doorgegeven aan de tweede verweerder. Het ging om het IP-adres en de cookiegegevens van de eiser. Voor deze doorgifte is een rechtsgrondslag vereist. De tweede verweerder is gegevensimporteur, dus hij maakt geen gegevens van eiser bekend. Dat wordt enkel gedaan door de eerste verweerder, de gegevensexporteur. De vereisten van hoofdstuk V van de AVG dienen dus enkel te worden nageleefd door de eerste verweerder. Dit wordt niet gedaan, dus het beroep tegen de eerste verweerder slaagt en dat tegen de tweede verweerder slaagt niet.

In 2007 hebben de Raad van Europa en de Europese Commissie 28 januari uitgeroepen tot de Europese Dag van de Privacy (ook wel: Data Protection Day). Er is gekozen voor 28 januari nu op deze dag in 1981 het Dataprotectieverdrag werd ondertekend, waarmee een basis werd gelegd voor de Europese privacybescherming. Op verschillende websites is terug te lezen dat het doel van de Dag van de Privacy is het verstrekken van informatie en het creëren van bewustwording over het gebruik van persoonsgegevens. Opvallend is dat hier de begrippen ‘privacy’ en ‘bescherming van persoonsgegevens’ door elkaar gebruikt worden.

Lees verder >>

BenGH 27 januari 2022, IEF 20498, IEFbe 3372; C 2019/14/7 (Dealerdirect Global tegen WijKopenAutos) Eerder oordeelde het BBIE in deze zaak dat het merk ‘Ik wil van mijn auto af’ te beschrijvend was en dat het elk onderscheidend vermogen miste [IEF 18503]. Dealerdirect Global verzoekt tot vernietiging van deze doorhalingsbeslissing en het oorspronkelijke verzoek tot vernietiging en doorhaling van het bestreden merk af te wijzen. Het hof oordeelt in deze zaak dat het niet in strijd is met de rechtszekerheid om terug te komen op een eerdere beslissing om het merk in te schrijven, aangezien het eigen is aan de procedure voor het BBIE dat een marktdeelnemer op basis van een procedure op tegenspraak een verzoek tot doorhaling kan instellen. Vervolgens oordeelt het hof dat het feit dat ‘ik wil van mijn auto af’ niet wordt gebruikt als zoekterm onvoldoende is om het beschrijvend karakter van het bestreden merk in twijfel te trekken. Daarnaast is het hof van mening dat het BBIE, anders dan verzoekster aanvoert, de CHIEMSEE-principes heeft toegepast. Bovendien kan er geen inburgering worden aangetoond. Concluderend oordeelt het hof dat het bestreden merk ab initio beschrijvend is en onvoldoende onderscheidend vermogen heeft verworven door inburgering. De bestreden doorhalingsbeslissing wordt bevestigd.

De EU werkt aan een wetsontwerp waarin een gemeenschappelijke standaard­poort wordt voorgesteld voor alle smartphones, tablets, digitale camera's, koptelefoons, draagbare luidsprekers en video­spel­consoles. Op 26 januari zijn de lidstaten het eens geworden over een onderhandelings­mandaat voor het voorstel voor een universele oplader. Het voorstel heeft tot doel ervoor te zorgen dat het niet langer nodig is een nieuwe oplader te kopen wanneer u een nieuwe mobiele telefoon of soortgelijk artikel koopt en dat alle apparaten met dezelfde oplader kunnen worden opgeladen.
Lees verder op de website van de Europese Raad.

Verwaltungsgericht Wiesbaden (Duitsland) 7 september 2021, IT 3790, IEFbe 3370; C-552/21 (SCHUFA Holding e.a.) Via MinBuza. Verzoeker is een zelfstandige op het gebied van financiële dienstverlening die door omstandigheden tot insolventieprocedure over is gegaan, waaruit een kwijtschelding van restschuld volgde. Deze kwijtschelding is door SCHUFA Holding geregistreerd bij een particulier kredietregistratiebureau. Verzoeker heeft getracht conform artikel 21 AVG bezwaar tegen de registratie aan te tekenen, dat door SCHUFA Holding is afgewezen. Vervolgens heeft verzoeker zich verzet tegen deze weigering, aanhalend dat bewaring van de kredietinformatie langer dan een jaar in strijd is met het Unierecht, waartegen SCHUFA Holding heeft ingebracht dat conform artikel 6, lid 1, onder b) en f) gegevens met betrekking tot beoordeling van kredietwaardigheid zo lang als noodzakelijk wordt geacht bewaard mogen worden, ook met het oog op statistische beeldvorming omtrent algemene financiële gedraging van categorieën individuen. Verzoeker heeft verweerder (Deelstaat Hessen) verzocht de registratie door SCHUFA Holding van de kwijtschelding van restschuld te wissen. Verzoeker stelt dat een belangenafweging conform artikel 6, lid 1, onder f), niet heeft plaatsgevonden en heeft verzocht om de registratie te wissen in de zin van artikel 17. SCHUFA Holding stelt zich op het standpunt dat artikel 21, lid 1, er niet in is gelezen informatiebeschikking over kredietwaardigheid zoals noodzakelijk in een kredietwaardigheidsonderzoek te onthouden.

Prejudiciële vragen:

Bundesverwaltungsgericht (Oostenrijk) 3 december 2021, IT 3786, IEFbe 3366; C-487/21 (Osterreichische Datenschutzbehorde et CRIF) via MinBuza. Verzoeker verzocht een kredietinformatiebureau op grond van artikel 15 AVG om inzage in persoonsgegevens en om toezending van een kopie van de ten aanzien van zijn persoon verwerkte gegevens in een gebruikelijk technisch formaat. Het kredietinformatiebureau verstrekte de gevraagde inlichtingen gedeeltelijk in geaggregeerde vorm, waarbij de ten aanzien van de persoon van verzoeker opgeslagen gegevens werden weergegeven in een op naam, geboortedatum, straat, postcode en plaats gerangschikte tabel en voorts in een overzicht over ondernemingsfuncties en vertegenwoordigingsbevoegdheden.

Verwaltungsgericht Wiesbaden (Duitsland) 23 november 2021, IT 3789, IEFbe 3369; C-634/21 (SCHUFA Holding) via MinBuza De in het geding geroepen partij SCHUFA Holding, heeft een kredietscore berekend voor verzoekster. Dit was negatieve informatie en verzoekster eiste daarom om verwijdering van volgens haar onjuiste vermeldingen en inzage in opgeslagen gegevens. De in het geding geroepen partij heeft hierbij niet toegelicht welke afzonderlijke stukken informatie in de berekening worden opgenomen en hoe deze worden gewogen. Verzoekster heeft een klacht hiertegen ingediend bij verweerder, maar deze heeft geen verdere stappen ondernomen. Dit met de motivering dat de in het geding geroepen partij wel moet voldoen aan de vereisten die zijn geregeld in het Unierecht en in nationale regelgeving, maar dat daaraan wordt voldaan in onderhavig geval.

The European Copyright Society (ECS) has issued a comment on the Copyright and the Digital Services Act Proposal. Copyright law accounts for most content removals from online platforms and search engine result lists, by an order of magnitude. This practice will become subject to numerous due diligence obligations under the proposed Regulation on a Single Market For Digital Services (Digital Services Act, DSA), which also covers copyright infringing content. In this Comment, the European Copyright Society (ECS) takes the opportunity to share its view on (1) the relationship between the EU copyright acquis and the DSA and (2) on further selected aspects of the DSA from a copyright perspective.

Read the full comment here.

Bundesarbeitsgericht (Duitsland) 2 december 2021, IT 3788, IEFbe 3367; C-560/21 (KISA) via MinBuza. Verzoeker is in dienst van verweerder als applicatie-adviseur. Verweerder heeft verzoeker benoemd tot functionaris voor gegevensbescherming, maar ongeveer twee weken later weer ontslagen in deze functie, omdat deze in strijd zou zijn met zijn beroepsactiviteiten als applicatie-adviseur. Verweerder stelt dat met het verwerken van financiële gegevens van burgers een belangenconflict ontstond met de taken van een functionaris voor gegevensbescherming. De nationale rechter is er niet zeker van of de AVG regelingen van lidstaten toestaat die aan het ontslag van een functionaris voor gegevensbescherming strengere voorwaarden stellen dan het Unierecht.

Prejudiciële vragen:

Franstalig Hof van beroep Brussel 3 december 2021, IEFbe 3364 (VF International tegen Carrefour Belgium 2) In oktober 2020 verscheen  een vonnis van de Voorzitter van de Franstalige ondernemingsrechtbank te Brussel waarin Kano en Carrefour werden veroordeeld tot de staking van het gebruik van twee tekens die inbreuk maakten op de merken van VF, het moederbedrijf van de merken Kipling, Eastpak, Timberland en Napapijri [IEFbe 3139]. Het hof heeft onlangs het beroep van Kano tegen dit vonnis verworpen. Het hof oordeelde net als de eerste rechter dat de door Kano en Carrefour gebruikte tekens verwarring konden wekken met de merken van VF.