Hof van beroep Gent 25 juni 2018, IEFbe 3496; rolnr. 2016/AR/470 (Agence De Ville tegen Immovast) De verkoopmakelaar Agence De Ville daagt Immovast voor de rechter vanwege het hergebruik van de foto's op haar website door Immovast. In eerste aanleg oordeelt de rechter dat het verboden is voor Immovast om beschrijvingen en foto's van de website van Agence De Ville te gebruiken en daarnaast wordt Immovast ook verboden om de databanken van Agence De Ville op te vragen en te hergebruiken, zonder voorafgaande toestemming. Het hof bevestigt het bestreden vonnis, waarbij alle grieven worden verworpen. Een strafklacht jegens de zaakvoerders van Immovast wordt wegens gebrek aan bewijs verworpen.

De Raad van de Europese Unie heeft definitieve goedkeuring verleend voor de digitale­markten­verordening (wet digitale markten, DMA), een wetsbesluit met nieuwe regels voor een eerlijke en concurrerende digitale sector.

De DMA waarborgt een gelijk digitaal speelveld met duidelijke rechten en regels voor grote online­platforms ("poortwachters"), en zorgt ervoor dat deze geen misbruik maken van hun positie. De regulering van de digitale markt op EU-niveau creëert een eerlijke en concurrerende digitale omgeving, waardoor zowel bedrijven als consumenten digitale kansen kunnen benutten.
Lees verder >>

Hof van beroep Antwerpen 8 januari 2018, IEFbe 3495; 2016/AR/253 (Casa tegen Innobiz) Innobiz brengt een tweetal geurverstuivers op de markt, de Pluglia en de Kemila V1, waar Casa volgens Innobiz inbreuk op maakt. De rechter in eerste aanleg concludeerde in het voordeel van Innobiz, waartegen Casa als appellante in hoger beroep komt. Ook het hof oordeelt dat Casa auteursrechtelijke inbreuk pleegt doordat Casa namaak geurverstuivers in de handel heeft gebracht. Cada maakt hierdoor volgens het hof ook inbreuk op de eerlijke marktpraktijken door slaafse kopieën van de geurverstuivers op de markt te brengen.

HvJ EU 14 juli 2022, IEF, IEFbe;  C-128/20 (GSMB Invest tegen Auto Krainer), C-134/20 (IR tegen Volkswagen) en C-145/20 (DS tegen Porsche Inter Auto en Volkswagen) Uit het persbericht: In dieselvoertuigen ingebouwde software waardoor de doelmatigheid van het emissiecontrolesysteem tijdens het grootste deel van het jaar bij gebruikelijke temperaturen wordt verminderd, vormt een verboden manipulatie-instrument. Omdat het hier niet gaat  om een gebrek van geringe betekenis, is ontbinding van de koopovereenkomst in beginsel niet uitgesloten.

Hof van beroep Antwerpen 24 december 2018, IEFbe 3491; 2016/AR/2270 (Revilax tegen geïntimeerden) Revilax produceert en verkoopt 'relaxzetels'. Zij beschuldigt geïntimeerde 1 ervan dat hij inbreukmakende zetels zou produceren, geïntimeerde 2 zou deze zetels veredelen en geïntimeerde 3 zou tot slot sterk gelijkende zetels presenteren. Geïntimeerden 1 en 2 zijn oud-werknemers en geïntimeerde 3 is oprichter van Revilax. Het hof oordeelt dat ten aanzien van de Medilax-zetel inbreuk wordt gepleegd door geïntimeerden 1 en 2, vanwege het feit dat zij de inbreukmakende zetel produceren en veredelen. Ten aanzien van geïntimeerde 3 wordt niet bewezen dat hij iets te maken heeft met de productie van deze namaakzetel.

Hof van Beroep Brussel 25 juni 2019, IEFbe 3490; rolnr. 2016/AR/807 (Brems tegen B) In dit hoger beroep betreft het een handelsnaamrechtelijk geschil tussen de handelsnamen Brems Dakwerken tegen DakwerkenQuincyBrems. Omtrent het gebruik van de domeinnaam DakwerkenQuincyBrems oordeelt de rechter dat B voldoende voorzorgen heeft getroffen om verwarringsgevaar te vermijden. Brems heeft daarbij noch ten aanzien van de domeinnaam, noch ten aanzien van het handelsnaamrecht, niet aannemelijk gemaakt dat verwarring te duchten is tussen de gebruikte handelsnamen en domeinnamen van partijen. Hierdoor concludeert het hof dat bij het relevante publiek in dit onderhavige geval geen verwarring te duchten is. Het publiek wordt er niet toe gebracht om een ander besluit te nemen, dan het besluit dat zij eigenlijk zou hebben genomen.

Op 16 juni jl. heeft het Belgische parlement een nieuwe wet omtrent auteurs- en naburige rechten goedgekeurd. Een vrij uniek gegeven is dat de Belgische wet bepaalde online platformen een rechtstreekse vergoedingsverplichting oplegt. Het gaat hierbij om de volgende platformen:

- De online content-sharing platformen
- Streamingplatformen met abonnementformules, zoals Spotify, Netflix en Apple Music

Er zijn een reeks uitzonderingen voorzien. Belangrijk is bijvoorbeeld dat de platformen winst moeten nastreven. Niet-commerciële platformen zijn dus niet gevat. Ook platformen die werken met transacties vallen hier niet onder. Dat zijn bijvoorbeeld platformen waar je een som betaalt voor de aankoop of de huur van een audiovisueel werk.
Het rechtstreekse vergoedingsrecht is niet overdraagbaar en is van toepassing wanneer een auteur of uitvoerend kunstenaar het recht op mededeling aan het publiek door die online platformen heeft overgedragen. De vergoeding wordt enkel uitbetaald aan collectieve beheersvennootschappen die auteurs of uitvoerende kunstenaars vertegenwoordigen. Je moet dus lid worden om hierop recht te hebben. Ook hier zijn de modaliteiten nog niet duidelijk. Concreet zullen de beheersvennootschappen onderhandelen met de platformen om die modaliteiten af te spreken.

Hof van beroep Brussel 30 augustus 2019, IEFbe 3488; rolnr.  2017/AR/1756, 2017/AR/1793 en 2017/AR/1797 (Universal electronics tegen FM marketing, Ruwido tegen Telenet) Telenet levert als onderneming onder andere interactieve digitale televisie aan haar klanten, waarvoor zij tevens een afstandsbediening aan haar klanten geeft. Eerst bestelde Telenet de afstandsbedieningen bij producent Ruwido, maar na een verzuurde relatie liet Telenet een afstandsbediening ontwerpen door Universal die verzekerde dat de afstandsbediening voldoende afweek van het exemplaar van Ruwido, waardoor deze nieuw ontworpen afstandsbediening geen inbreuk zou maken. FM Marketing heeft als merkhouder tezamen met Ruwido vervolgens beroep ingesteld tegen de nieuw ontworpen afstandsbediening van Universal. Het hof wijst de vorderingen af en acht ze ongegrond. Daarbij concludeert ze dat de twee jongere modellen van Ruwido en FM Marketing nietig zijn, omdat de twee jongere Gemeenschapsmodellen 16 maanden voorafgaand aan de indiening van de aanvrage beschikbaar werden gesteld aan het publiek.

Hof van beroep Brussel 25 november 2019, IEFbe 3501; rolnr. 2018/AR/1247 (Taiden en Media Vision tegen Televic) Zie ook [IEFbe 2608]. Televic is actief in het ontwikkelen, produceren en verkopen van vergader- en conferentiesystemen net als Taiden. In 2015 heeft Televic de Lingua Tolkenpost gepresenteerd waarna tevens het gemeenschapsmodel is ingeschreven. In 2016 presenteerde Taiden een eigen tolkenpost die verdeeld wordt door Media Vision. De Graphical User Interface (GUI) van dit nieuwe systeem van Taiden maakt volgens Televic inbreuk op haar auteursrechten en daagt haar voor de rechter. In eerste aanleg geeft de rechtbank Televic gelijk en stelt dat op de GUI van de Lingua tolkenpost auteursrecht rust. Het hof komt tot hetzelfde oordeel en concludeert vervolgens dat de eerdere versie van de tolkenpost van Taiden wel inbreuk maakt op het auteursrecht van Televic. De latere versie van het tolkensysteem van Taiden wijkt daarentegen voldoende af en geeft een andere totaalindruk dan de GUI van de Lingua Tolkenpost. Hiervan oordeelt het hof dus dat het geen namaak betreft.

HvJ EU 7 juli 2022, IEF 20828, IEFbe 3504; C‑264/21, ECLI:EU:C:2022:536 (Fennia tegen Philips) In het kader van de tussen Fennia en Philips aanhangige zaak werd een verzoek ingediend om een prejudiciële beslissing. Fennia had een consument vergoed voor schade die was veroorzaakt door een brand. Deze brand bleek te zijn veroorzaakt door een koffiemachine. Fennia vorderde vervolgens een schadevergoeding van Philips op basis van productaansprakelijkheid. Philips stelde dat zij niet de producent van de koffiemachine was en meende dan ook dat het beroep verworpen moest worden. De verwijzende rechter vraagt zich af hoe ‘eenieder die zich als producent presenteert door zijn naam, zijn merk of een ander onderscheidingsteken op het product aan te brengen’ uitgelegd moet worden. Wanneer wordt de merkhouder als producent beschouwd? Het Hof legt het begrip ‘producent’ in de zin van artikel 3 lid 1 van richtlijn 85/374 betreffende de aansprakelijkheid voor producten met gebreken uit. Volgens het Hof vereist dit begrip niet dat de persoon die zijn naam, zijn merk of een ander onderscheidingsteken op het product heeft aangebracht of heeft toegestaan dat dit wordt aangebracht, zich ook op enige andere wijze als de producent van het product presenteert.